من خودم را دوست دارم

قانون انتظار می گه:

منتظر هر چی باشی وارد زندگیت می شه. پس دائم با خودت تکرار کن "من امروز منتظر عالی ترین اتفاق ها هستم"

واقعا اگه بخوای بهش فکر کنی همینه. انرژی منفی واقعا تاثیر خیلی زیادی روی زندگی ما می ذاره. وقتی حالم بد بود کاملا متوجه می شدم که خودم باعث این حال بد هستم. فکر های بد می کردم، تصورات اشتباه، مرور خاطراتی که گذشته و خودم باعث ناراحتی خودم می شدم. دلم نمی خواست از اون غم جدا بشم. انگار دوست داشتم خودم رو وادار به فکر کردن بکنم. دوست نداشتم دست ازش بکشم. چرا واقعا گاهی ما از عذاب دادن خودمون لذت می بریم؟ این اصلا خوب نیست. انسان ها در درجه ی اول باید خودشون رو دوست داشته باشن. یه کسی که از زندگی تو رفته باید واقعا به جایی برسی که رهاش کنی. نه فکر برگشتش رو بکنی نه فکر ندیدنش... اصلا فکرش رو نکن... به خودت فکر کن. به این که اگر بهت بگن امروز آخرین روز زندگیته چطور می خوای بگذرونیش. رفته ها رو باید به دست باد سپرد. کسی که باید بره می ره و کسی که موندنی تر از هر کسی باشه بالاخره سر و کله اش پیدا می شه و می مونه. و نباید انتظار کشید. نباید منتظر دوست داشتن کسی موند. درست وقتی که یاد بگیری خودت رو بیشتر از هر کسی دوست داشته باشی اون موقع ست که اتفاق های خوب واست می افته. این قانون طبیعته... همه ی کسایی که با اعتماد به نفس خودشون رو دوست دارن و واسه ی خودشون ارزش قائل هستن مورد توجه افراد بیشتری قرار می گیرن و همین طور احترام بیشتری هم دریافت می کنن.

به عنوان مثال وقتی کسی ببینه تو صبح تا شب پیگیرش هستی و مدام خودت رو بهش یاداور می شی دست ازت می کشه. چون دیگه ترسی واسه از دست دادنت نداره. باید همیشه جوری باشی که همه فکر کنن اگر محتاطانه باهات رفتار نکنن از دستت می دن و همیشه ترس از دست دادنت رو داشته باشن. پس اولین گام برای خوب بودن در برابر چشم های همه دوست داشتن خودته. خودت رو که دوست داشته باشی می تونی زندگی که لایقش هستی رو بسازی.

همه ی ما مسافر هستیم. اومدیم به این سفر... توی این سفر باید فقط به فکر خوبی خودمون باشیم. پس دست از دوست داشتن های اشتباه باید برداشت و عاشقانه به خودمون عشق بورزیم. خودت رو بغل کن و معذرت بخواه از تمام دوست نداشتن هات... تو دوست داشتنی ترین فرد زندگی خودت هستی...

من خودم رو دوست دارم. شما چطور؟